Zo mooi dit hotelletje in Key West is, zo nors is de Russische dienster die het ontbijt moet klaar zetten ’s morgens. We dachten dat dit vanaf 7u00 was maar het blijkt pas vanaf 8u00 terwijl we al om 8u30 aan de haven moeten zijn voor de geboekte snorkeltocht. Wanneer we om 7u40 aankomen aan het ontbijt staat er nog niks, van de receptioniste, die trouwens super vriendelijk en behulpzaam was, kunnen we wel even wachten. De dienster is blijkbaar niet opgezet dat ze de opdracht heeft gekregen om het ontbijt al klaar te zetten, 10 minuten voor gepland, ocharme toch. Wanneer het wafelijzer al klaar staat vraag ik of ik dat al mag gebruiken. Nors vraagt ze; “What time is it?”. Ik zeg: 7u50. “So its not 8 yet” bromt ze. “Yeah,,,so what”? antwoord ik, en lach eens naar haar terwijl ik mijn deegbekertje vul en het apparaat aanzet, tja, russen, vakantie en arrogantie gaan altijd hand in hand zeker? Om 8u20 wandelen we naar de haven die vlakbij ligt en in tegenstelling tot de snorkelboot in Key Largo is deze wel top. Het is een Catamaran van 25 meter lang en 10 meter breed, voldoende zitplaatsen op het onderdek, de boeg en achtersteven (zo heet dat toch allemaal in boot jargon niet?) Terwijl we uitvaren krijgen we weer de verplichte veiligheidsregels uitgelegd en er is gratis drank aan boord, heerlijk gekoelde limonade en water, dat voor de verandering eens niet naar chloor smaakt. We varen de haven uit en passeren langs een enorm cruiseschip dat aangemeerd ligt, Key West is immers een vaste stek waar cruises door de Caraïben en de golf van Mexico halt houden.
Een uurtje varen brengt ons tot aan het koraalrif en hier hebben we een evenveel tijd om te snorkelen, weer heel veel gekleurde vissen en op sommige plekken ligt het koraal gelukkig niet te diep om alles van kortbij te bekijken. De zee is redelijk rustig, geen regen of onweer in de buurt en de tijd vliegt dan ook, ik zelf ben per ongeluk tussen de snorkelaars van een andere boot beland en heb niet door dat iedereen van onze boot al terug aan boord is geroepen. Met de zwemvliezen flipperend in vijfde versnelling ben ik zo aan de trap aan de achtersteven van onze catamaran en ben al aan boord terwijl sommigen nog de snorkeluitrusting aan hebben, gene paniek dus. Tijdens de terugvaart is er weer gratis frisdrank maar nu ook inclusief wijn en verschillende soorten bier van de tap. We vragen een “Belgian Style” bier waar ik de echte naam al van vergeten ben en dat smaakt verrassend goed, de tweede en derde ook ;-). Sebago Tours heet de maatschappij voor degene die geïnteresseerd zijn.
Onze laatste namiddag besluiten we aan het zwembad door te brengen. We hebben zin in pizza maar het is zo heet om de stad in te gaan daarvoor dat de dames aan de receptie gaan vragen wat de mogelijkheden zijn. De receptioniste is weer zeer behulpzaam en belt naar een pizzeria waar ze zelf altijd gaat en de pizza zal aan de receptie gratis geleverd worden, super service weer, na een half uurtje brengt ze deze na levering zelf naar het zwembad. Het is weer heet en je houdt het nauwelijks vol in de zon die altijd recht boven ons hoofd staat. Het water brengt verkoeling maar tijdens één van de sprongen in het water schat Jolanda de diepte wat verkeerd in, tja Jolanda en engelse maten, het zijn niet de beste vrienden, 3FT staat aan de waterkant waar ze erin springt en dat is maar 90cm. Ze raakt de bodem hard met de hiel van haar rechtervoet en ze voelt meteen dat er iets mis is. Later zal blijken dat Johan Cruyff gelijk had met ; “Ieder nadeel heb z’n voordeel”. Ondertussen krijgen we aan het zwembad ook bezoek van een groene leguaan, een prachtig dier dat eigenlijk geen inheemse soort is in Florida maar door privé houders, eens ze het dier beu zijn, vrijlaten worden of ontsnappen. Vrouwtjes leggen normaal gezien maar één keer 50 eieren, maar door het gunstige klimaat hier zijn dat dikwijls twee keren waardoor ze uitgegroeid zijn tot een echte plaag die herhaaldelijk voor o.a. stroompannes zorgen.
Tegen de late avond besluiten we nog een keer naar een Outback Steakhouse te gaan. Jolanda heeft intussen meer en meer last van haar hiel waar ze niet op kan steunen maar we redden ons. Met volle maag en moe van een lange dag kruipen we rond 23u in bed voor onze laatste nacht in de USA. Morgen om 16u55 hebben we de vlucht terug naar huis.
USA 