We zijn vanmorgen heel vroeg vertrokken richting Fort Meyers want we hebben onderweg in Sarasota om 10u00 een Mangrove kayak tour geboekt en het is ongeveer anderhalf uur rijden. De timing klopt goed want om 9u45 rijden we de parking op van waaruit de kayaks in het water gelaten worden. Chris, de gids, geeft wat korte verplichte safety guides en het reddingsvest moet niet gedragen worden maar wel in de kayak aanwezig zijn, gelukkig maar want het stinkt als de pest. We peddelen eerst op een groot open binnenwater omringd door kastelen van villa’s, allemaal met aanlegsteiger en bijbehorend jacht. Even droom ik weer van mijn eigen Azimut Grande 35 Metri maar zonder euromillions te winnen gaat dat niet lukken vrees ik. Enfin,,,, Tussen de steigers zwemmen enkele Manatees, een soort grote zeekoeien, de gids noemt ze giant potatoes, het zijn totaal ongevaarlijke planteneters die uit nieuwsgierigheid tot bij je kayak komen zwemmen. Volgende stap in de tocht zijn de Mangroves, dicht tegen en door elkaar groeiende tropische bomen/struiken die met met hun wortels als tentakels in het water staan.
Vroeger krioelde het hier van de muskieten, je kon dag of nacht niet buiten komen zonder door ze gestoken te worden. Muskieten hebben zoetwater nodig om hun eitjes in te leggen, daarom hebben genietroepen van het amerikaanse leger in de jaren 50 door de dichte mangroven kanalen gegraven naar open zee waardoor het zoute zeewater zich vermengde met het zoete binnenwater. Het zijn die kanalen waar we nu doorvaren met onze kayaks. Je waant je in een tropisch regenwoud, pedddelend door tunnels van wortels, takken en bomen bevolkt. Heel veel tropisch vogels en honderden kleine krabben die Jolanda geregeld de stuipen op het lijf jagen leven in die mangroves. Slechts een tweetal meter breed zijn die tunnels en dikwijls moeten we ons bukken om onder de takken door te kunnen. We hebben geluk met het weer, onderweg er naar toe hadden we nog zware bewolking en af en toe regen. Bij aankomst scheen de zon en tegen dat de tour twee uren later eindigde daagden weer donkere wolken op. We hebben in ieder geval een heel leuke voormiddag gehad, super ervaring.
Filmpje gemaakt met de GoPro :
De rit verder naar Fort Meyers Beach duurt nog een tweetal uren en na een stop bij een Pizza Hut komen we rond 16u00 aan in ons hotel. Het Outrigger Beach Resort is een leuke locatie vlak aan het witte zandstrand, de naam resort is wat optimistisch gekozen want het is eigenlijk gewoon een motel type verblijf. Dat wil zeggen dat alle kamers uitkomen op de binnenkoer. Het is wel leuk opgezet met zicht op zee en het zwembad, wat centraal in het midden van de gebouwen ligt. Daarnaast een leuke strandbar met rieten dak waar elke avond een bandje speelt. En het geheel gaat naadloos over naar het witte strand. De zee is een ander verhaal, normaal gezien is dat turquoise blauw helder water maar nu bruin en vies, net rioolwater. Navraag leert ons dat dat komt door de suiker(riet)plantages in het binnenland, door bemesting kleurt het water helemaal bruin en wanneer het waterniveau in die plantages of bekkens te hoog komt te staan door de regen wordt het geloosd in de rivieren die natuurlijk uiteindelijk in zee uitkomen, lap, bruin zeewater.
In de avonduren rijden we even verderop naar een winkeltjescomplex, stappen een ijssalon binnen en met een grote cone wandelen we verder langs de steigers van de plaatselijke marina. Hier zijn het vooral kleine jachtjes die overal aangemeerd zijn en ook heel grote dokken waar de boten gestockeerd worden, tot 3 verdiepingen hoog.
Veel meer is er niet te zien en terug in ons “resort” aangekomen gaan we nog even naar de bar die jammer genoeg maar tot 22u00 open blijft. We zijn echter paf van het kayaken en de warmte want het zakt hier zelfs s’avonds nauwelijks onder de 30°, gelukkig waait er hier aan zee een constante stevige bries. Tegen 23u00 liggen we allemaal in bed met een, zoals wel vaker in dit soort motels, lawaaierige airco.
Slaapwel,,
USA 