Rare wc’s hier, wanneer je doortrekt komt eerst wat water en dan wordt alles weggezogen,,,normaal gezien toch maar bij mij weer niet natuurlijk. Zoals de pot er nu uitziet ga ik ook niet naar de front desk bellen:-)). Een emmertje dat dient om ijs te halen op de gang moet redding brengen. Het goedje laat zich gemakkelijk overhevelen naar het spoelbakje ernaast en terwijl iedereen buiten bang (lees : lachend) afwacht kan ik na tien keer spoelen en scheppen toch de receptie verwittigen, tja, shit happens zeker?:-))
We hebben ontbijt in het hotel en dat samen met een ganse bus chinezen en dat blijven rare mensen, in het park kom je ze ook in overvloed tegen en velen dragen een parasol en/of gezichtsmasker alsof ze in één of ander besmet gebied zitten. Terug richting Yellowstone voor onze laatste dag, we komen van links in het midden van de acht weer op de route door het park en vervolgen onze weg in zuidelijke richting langs de linker onderkant van de acht. Hier liggen veel zogenoemde bassins, vlaktes bezaait met geisers, aan lower, middle en upper geiser bassin schuiven we telkens aan bij een volle parking want het is bij elk van die plekken zoeken naar een parkeerplaats maar het wachten loont wel de moeite.
Weer overal houten wandelpaden op een halve meter boven de grond want de thermische ondergrond kan zo onder je voeten wegzakken als je zo tussen de geisers zou lopen. Overal rokende azuurblauwe kraters met randen die soms geel, dan weer rood of groen zijn. De stoom en rook die over elke poel hangt door het hete water ruikt de ene keer naar niks, dan weer naar rotte eieren of zwavel. Ook overal sporen van bizons maar we zien er heel soms ééntje in de verte terwijl het hier normaal stikt van die beesten. De Upper Geiser Basin ligt naast Old Faithfull, de bekenste geiser van Yellowstone, deze spuit gemiddeld om het anderhalf uur een tweetal minuten tot 35 meter hoog.
Deze geiser ligt bij de Old Faithfull Inn, de grootste blokhut ter wereld wat tegelijkertijd een hotel is. Als je binnen in de lobby staat kan je tot boven in de nok vijf verdiepingen hoog kijken en alles is opgetrokken uit “pinetree” oftewel gewoon dennenhout.
Als je hier wil logeren moet je meer dan een jaar op voorhand reserveren en het prijskaartje is er ook naar. Voor het gebouw staan in een halve cirkel misschien wel honderd bankjes met zicht op Old Faithfull. Wanneer we aankomen staat en zit er al veel volk dus lang kan het niet meer duren en na een twintigtal minuten wordt het wachten beloond. We hadden verwacht dat het uitbarsten gepaard zou gaan met veel gebulder maar dat is niet het geval, toch blijft de 35 meter hoge uitbarsting van water en stoom indrukwekkend. Onder een brandende zon, al is het op deze hoogte toch maar een goeie twintig graden, wandelen we nog door het Upper Geiser Basin gedeelte. Wanneer ik met Raf het plannetje langs de route bekijk zien we dat de “Morning Glory Pool”, de mooiste waterpoel/krater van het park, een 4.4 km lange wandeling is. Ik fluister naar Raf “niks zeggen over de afstand” en we laten de dames weten dat het maar een klein stukje wandelen is. Na een dik half uur beginnen ze zich toch puffend af te vragen hoe ver dat nog is:-)).
Wanneer we terug aan Old Faithfull komen is het bijna weer tijd voor een nieuwe uitbarsting dus ik besluit even te blijven wachten terwijl de rest de schaduw opzoekt, op tien minuten meer of minder zal het ook wel niet steken. We moeten nu nog een 140 km rijden om aan te komen ten zuiden van Yellowstone in Jackson Hole in het Grand Teton National Park. Het weer verslechterd en het regent en onweert bij aankomst volle bak. Eenmaal ingechecked in het hotel is het ergste voorbij, er is geen zwembad maar wel een grote jacuzzi en daar gaan we een uurtje in liggen wat niet iedereen even goed bekomt omdat het water zo heet is. Eten doen we naast het hotel bij Bubba’s BBQ waar iedereen voor de St-Louis ribben gaat, niet slecht maar ook niet meer dan dat. Wanneer we terug naar het hotel wandelen horen we in de verte een gebulder van motoren en we rijden er naartoe. Het blijkt een kermis te zijn naast de rodeo arena waarin ze met luide monstertrucks springen over autowrakken. Als we aankomen zien we nog net door de omheining de laatste monstertruck zijn ding doen. Niet normaal wat een pk monsters die dingen op twee meter hoge banden zijn en het geluid van de motor voel je tot in je buik. We wandelen nog even over de kermis en rijden vervolgens naar “The Million Dollar Cowboy Bar” , de bekendste saloon van Jackson want ook dit is een echt cowboystadje. Er speelt een countryband waardoor je drie dollar inkom moet betalen, een goeie twee euro, da’s voor niks. Links is meteen een lange bar waar iedere barkruk een echt paardenzadel is, echt knap gemaakt. Tussen een zestal pooltafels door komen we links van de dansvloer terecht aan een tafeltje vlakbij de band. Hier heerst door de muziek en de vele locals ECHT een cowboysfeer, je haalt de paar toeristen er zo uit want de locals lopen dus echt met een cowboyhoed, geruite hemd en boots rond, net als de dames trouwens, jeans of een kort kleedje en boots. Gevoel voor ritme hebben ze niet zoveel, er wordt geboogie’d op bijna elk nummer, de cowboy’s nodigen alles wat borsten heeft uit om te dansen en iedereen danst ook echt met iedereen, ook onze dames komen niet onder de uitnodigingen uit maar ze durven niet. Rond middernacht houden we het voor bekeken en gaan we, terwijl het opnieuw is beginnen regenen, terug naar ons hotel. Het zijn vermoeiende dagen want ook nu kan je na tien minuten weer een muis horen lopen.
Slaapwel…
USA 