San Fransisco 2

In de koelbox zit nog wat kaas, hesp en salami en er was nog wat brood over, Jolanda en Karla gaan bij Starbuck’s koffie halen en dat wordt ons ontbijt. We moeten ten laatste om 9.10u aan pier 33 zijn van waaruit Alcatraz Cruizes de toeristen naar “The Rock” brengt. Het is maar een 15 tot 20 minuten wandelen vanaf ons hotel waardoor we mooi op tijd zijn. De ferry op zich doet er ook maar een kleine 20 minuten over tot de aanlegsteiger van wat ook wel duivels eiland wordt genoemd, waarom dat is wordt ons ook al snel duidelijk tijdens de rondleiding. We krijgen een soort grote MP3 speler mee met hoofdtelefoon en de uitleg via dat ding is ook nog eens in’t nederlands, mooi. Echt heel veel gevangenen hebben er eigenlijk niet gezeten in Alcatraz maar het waren wel de meest beruchte gangsters, met Al Capone op kop, die er hun straf hebben mogen uitzitten. Er zijn ook verschillende ontsnappingspogingen geweest waarvan geen enkele geslaagd is of toch geen enkele het heeft overleeft,,,,of toch. Escape from Alcatraz met Clint Eastwood in de hoofdrol vertelt het verhaal van 3 gevangenen die erin geslaagd zijn buiten de gevangenis te geraken maar of ze ook de oversteek naar het vasteland hebben overleefd is niet duidelijk omdat ze nooit meer terug gezien zijn. In principe is het water in de baai van San Francisco veel te koud en zijn er te sterke stromingen om al zwemmend het vasteland te bereiken. Het is echter de manier van hoe ze uit hun cel ontsnapt zijn dat je met verstomming slaat. Ze hadden van kneedpapier hoofden, kompleet met haar, gemaakt die ze op hun hoofdkussen legden net vanonder de lakens. Het metalen verluchtingsrooster hadden ze alle drie in hun eigen cel kunnen verwijderen en groter gemaakt, dit door 30cm beton enkel met een vork en enkele andere metalen voorwerpen. Een neprooster in dezelfde kleur en vorm werd telkens als ze niet eraan bezig waren voor het gat geplaatst.

Zo hebben ze, terwijl de bewakers dachten dat ze sliepen, zich door het gat naar een verluchtingsruimte kunnen wringen en via het dak kunnen ontsnappen. Klinkt misschien niet zo spectacuair maar als je de cellen, die nog in hun oorspronkelijke staat zijn, ziet waarin ze verbleven is het echt onvoorstelbaar, echt knap om dat eens in het echt te zien. De tour door de celblokken en isoleercellen geeft je pas echt het idee hoe de gevangenen verbleven, cellen van 1.5 op 3 meter en 2 meter hoog, een toilet, spoelbak en bed, daar moesten ze het mee doen, dan moeten de gevangenen van vandaag echt niet klagen.

Na een tweetal uren zijn we rond en nemen we de eerste beschikbare ferry terug naar wal.
Een paar straten verder van waar de ferry aanmeerd vertrekt één van de cablecars van San Francisco, een soort tram die wordt voortgetrokken door een staalkabel die in de grond loopt over de gehele lengte van het traject.

Dit systeem werd in 1873 in gebruik genomen en werkt nu nog altijd volgens dat principe al is het meer uit nostalgie en voor de toeristen, toch is het een tof initiatief om dit stukje technisch vernuft in leven te houden. Voor 6$ kopen we een Single Trip kaartje en kunnen na een half uurtje wachten als eerste op cablecar stappen. Daardoor kunnen we in het open gedeelte zitten, of toch de dames, wij gaan op de buitentrede staan en kunnen zo naar buiten hangen zoals in de films-). De Cablecar gaat de bekende stijle hellingen op zoals je die kent uit de TV series en films, dit is echt stijl omhoog en het blijft verbazen hoe dit syteem de tijd heeft doorstaan.

We filmen met onze camera’s de hele route terwijl we als apen aan de buitenkant hangen, best plezant. Er zit ook een “chauffeur” aan boord die eigenlijk niet meer moet doen dan twee lange hendels bedienen om te remmen of de boel te ontkoppelen van de ondergrondse kabel. Best wel een gek zicht als je die kerel op een 15% stijle helling die remmen ziet op en afzetten maar het werkt. Te voet gaan we de weg terug bergaf en wandelen ook meteen door chinatown wat eigenlijk niet meer is als een twee kilometer lange straat vol kitch, restaurantjes en lampionnen. Verder op de weg naar ons hotel komen we langs “The Stinking Rose”, dit is een tof restaurant waar alles rond look draait en vooral de menu.

Ondanks dat men ons verteld heeft dat het een zoveelste tourist trap is gaan we er toch eten. Ik kan alleen maar zeggen dat wie graag look heeft hier zeker moet komen eten, als je hier in de buurt bent tenminste. Ollie had een Lamsbout, Kaatje een lasagne, Jolanda iets met zalm, Karla pasta met scampi’s, Raf had Ravioli en ik Baby back ribs en elk gerecht was SUPER, per gerecht zat er zeker een hele knoflookknol in maar o zo lekker!! Allemaal ne grote diet coke met gratis refill en je mag geloven dat het een geslaagde avond was.
Morgen gaan we fietsen huren en doen we de “Bike The Bridge” tour.
Tot morgen !