Yosemite National Park 2

Al rond 6 uur staan we op omdat we de bus van 8.30u naar Glacier point hebben. Ollie maakt de gasbarbeque terug aan en we toasten brood voor het ontbijt en om mee te nemen als picknick tijdens de 14 km lange panoramatrail. Op weg naar het 30km dieper gelegen dal, Yosemite Village, zien we plots een wagen langs de weg staan en enkele mensen die foto’s nemen en wijzen naar iets in het bos. We zetten meteen onze SUV aan de kant en zien een 60 meter van de weg af een beer tussen de bomen. Als we uitstappen met onze camera in de aanslag is hij vanuit mijn standpunt niet meer te zien door enkele struiken. De andere mensen staan te wijzen en teken te doen dat hij onze kant uitkomt. Ik en ook Raf, want hij staat zelfs naar de verkeerde kant van de weg het bos in te kijken, hebben geen idee waar hij is. Uit wat ik in de voorbereiding van deze reis gelezen heb over beren, herinner ik me dat je niet korter dan 100m bij een beer mag komen omdat ze, ondanks hun log overkomen, heel explosief kunnen zijn en in een mum van tijd een topsnelheid van meer dan 50km per uur kunnen halen. Terwijl sommigen nog uit de wagen aan’t stappen zijn verkies ik om terug in te stappen tot we (ik) weten waar hij nu eigelijk zit, achteraf een hilarisch moment omdat we eerst niet snel genoeg ‘uit’ de wagen kunnen komen en 20 seconden later niet snel genoeg ‘in’ de wagen kunnen-))). Sommigen van ons vonden het een overdreven reactie maar volgens wat ik over beren gelezen heb, de veiligste beslissing, ik zal het in ieder geval nog dikwijls moeten horen-)).
Stipt 8.30u vertrekt de bus en om 10 uur staan we op het hoogste met de wagen bereikbare punt van YNP, Glacier point.

Van hieruit start de trail die ons helemaal terug tot in het dal zal leiden. Het uitzicht is al meteen adembenemend, alle rotsen in YNP bestaan uit graniet en toornen hoog boven de boomgrens uit, het lijkt wel een scène uit een sprookjesfilm. We volgen met volgeladen rugzakken het pad door de bossen en vangen hier en daar al het geluid op van één van de grote watervallen in de buurt. In het zanderige pad ontdekken we plots sporen van een beer die blijkbaar ook dankbaar gebruikt maakt van de wandelpaden. Mijn hand met uitgestrekte vingers bedekt nauwelijks de pootafdruk waarin de 4 to 5 cm lange klauwen goed te zien zijn, brrr. De afdrukken wijzen gelukkig bergop dus is hij/zij hier al eerder vanmorgen of vannacht doorgekomen maar toch is het geen geruststellende ervaring. Ach, er lopen nog zoveel mensen deze trail, het zal wel goedkomen. Na enkele kilometers komen we aan de eerste waterval, geen echt grote maar het is al een mooi idyllisch zicht, brede vlakke granieten hellingen waar een dun laagje water over stroomt en zich iets verderop een weg baant tussen kleine en grote rond afgesleten rotsen, prachtig maar het beloofd nog veel mooier te worden.

Een brugje over deze waterval brengt ons naar dat ander moois, al moeten we nu eerst terug een tweetal kilometer klimmen en dat is weer wat afzien maar we geraken er met het nodige gevloek. De volgende waterval is als een foto uit de magazines van National Geografic, de begroeiing wordt minder naarmate je korterbij komt en weer heb je de die vlakke granieten plateau’s waarover kristalhelder water stroomt waarin je kan pootje baden, wat verder zoekt het water zich opnieuw een weg tussen kleine en grote ronde stenen door waarna het net achter een bruggetje zich een 60 à 70 meter de diepte in stort.

We maken de éne foto na de andere en waarschijnlijk maken we tien keer dezelfde, telkens je het hoofd draait zie je precies iets nieuws wat je denkt niet te mogen missen terwijl je er al een kwartier staat rond te kijken. Je komt letterlijk ogen te kort. Toch ligt er verderop nog meer spectaculairs op ons te wachten maar dat krijgen we niet zo gemakkelijk voorgeschoteld. De trail splitst zich in een langer makkelijk stuk en een korter maar zwaarder stuk, we kiezen voor dat laatste omdat het ons ook langs een derde waterval brengt. Het pad wordt steiler en is bezaaid met dikke ronde kasseien waardoor je goed moet opletten waar je je voet zet. Na een flink stuk dalen komen we langs een uitzichtspunt waaraan we bijna voorbij lopen door een binnenweg te nemen, Raf heeft gelukkig het gewone pad gevolgd en is al getuige van weer iets indrukwekkends. Wanneer we bij Raf aankomen kijken we een 200 meter diepe agfrond in, recht tegenover de afgrond, 100 meter lager, liggen drie direct naast elkaar gelegen watervallen die meer als 100 meter dieper als één grote waterval in een soort lagune uiteenspat.

Die nevel van opspattend water veroorzaakt, afhankelijk van het punt waar je staat, 2 tot 3 regenbogen. Weer wordt de ene foto na de andere gemaakt maar eigenlijk kan je dit niet opslaan in een beeld van 10 op 15 cm, dit ‘moet’ je echt met je eigen ogen zien.
Het minder mooie van de tocht moeten we wel nog krijgen, rond de waterval hebben ze een steile trap gebouwd, volledig uit de granieten rotsen gehouwen. Maar het zijn 30 tot wel 40 cm hoge treden en om tot in het dal te geraken moeten we er zo meer dan 600 doen. De kuiten worden gegeseld, tegen dat we onder zijn, zijn we total loss en loopt de ene al wat manker als de andere, toch moeten we nog een paar kilometer verder voor we aan de eerste shuttlebushalte zijn. Moe maar voldaan bereiken we “the Lodge” waar onze Chevy staat. De spaghettisaus van gisteren wordt opgewarmd en we spelen met ons zessen 1,3kg spaghetti naar binnen, heerlijk!!

Morgen gaan we naar Mariposa Grove, het zuidelijk deel van Yosemite waar de Giant Sequoias staan,.