The Black Hills : Dag 2

Custer State Park is een beschermd natuurgebied in de Black Hills waar grote kuddes wilde bizons leven en als we de Wildlife Loop Road nemen moeten we die vroeg of laat tegenkomen. Er staan onderweg regelmatig borden die erop wijzen dat je bizons kan tegenkomen en dat ze gevaarlijk kunnen zijn. Het enige wat we na een klein uur rijden echter tegenkomen zijn prariehondjes (soort kleine marmotten of stokstaartjes) die in holen onder de grond leven en er staat altijd ééntje op zijn achterpootjes op de uitkijk. Best grappig en er zitten er hier heel veel van die beestjes.

Ezels ook maar daar ben ik niet voor naar hier gekomen. Wanneer we bijna de loop road helemaal afgereden hebben komen we bij het visitor center en hier loopt een hele kudde op en naast de weg, ze lopen zo kort langs onze wagen dat je ze bijna kan aanraken maar dat kan je beter niet doen. De mannetjes bizons zijn echt enorm groot met hoorns waar elke belgische stier jaloers op is. Die beesten gaan we normaal gezien in Yellowstone ook veel zien maar dit kan nu al niet meer stuk.

We vervolgen onze rit door het park via een andere “scenic road”, de natuur hier is echt prachtig met enorme naaldbossen afgewisseld door grote heuvelachtige grasweides waardoor we regelmatig  groepjes herten en reeën tegenkomen. Deze route brengt ons volgens plan ook recht naar Mount Rushmore wat één van de hoofdredenen was om hier naar toe te komen. Mount Rushmore is een National Monument, het zijn de gezichten van vier presidenten uitgehouwen uit granieten rotsen, Washington, Jefferson, Roosevelt en Lincoln. Ze zijn elk rond de 20 meter groot en men heeft hiervoor tussen 1927 en 1941, 450.000 ton rotsen met behulp van dynamiet en beitels moeten verwijderen.

Rond 15u00 zijn we terug aan onze lodge en na een kleine snack en een Budweiser besluiten we nog naar het Windcave National Park te rijden om de grotten te bezoeken. Windcave NP is een ongeveer 600 km lang ondergronds netwerk van gangen en spleten waarvan we onder begeleiding van een gids een klein stukje bezoeken. Geen stalagmieten of echte druipstenen hier, wel veel honinggraat structuren op plafond en wanden, niet zo heel indrukwekkend maar het is toch altijd wel een beetje speciaal om gebukt door zo’n gangen op verkenning te gaan.

Het is de hele namiddag al wat druilerig geweest en wanneer we terug aan onze lodge zijn regent het al wat harder en het is fris buiten. Gelukkig is er een open haard en binnen de kortste keren hebben we een gezellig knetterend vuur branden. Ik maak spaghettisaus met de paar pannen die er zijn maar het lukt en weer liggen we even later paf gegeten in de zetels van de living.

Iedereen begint echter al gauw in slaap te vallen en dat doen we toch liever in bed, een kwartiertje later is het dan ook muisstil in huis.

Tot morgen