Back Home

De afstand Key West – Miami is ongeveer 3u30 rijden maar we hebben de hele dag, dus het wordt een relaxte dag,,,, denken we. Na het ontbijt wordt de auto een laatste keer geladen en stellen we de gps in op “Avis car rental return Miami Airport”, wel niet vergeten in Key Largo even halt te houden bij de Holliday Inn voor mijn schoenen:-).

We gaan net voor Miami, in Florida City, nog eten bij de Panda Express, een chinese fastfood keten, spotgoedkoop maar best lekker. Aanvankelijk dachten we nog even een grote Outlet in de buurt te bezoeken maar als we tegen 14u30 in de luchthaven moeten zijn en ook nog de wagen moeten inleveren voor die tijd dan gaat daar geen tijd meer voor zijn. Het is druk rond en in Miami, de autostrades liggen hier naast, over en onder elkaar door, een wirwar van op en afritten brengt ons uiteindelijk tot bij de Car Rental en na nog even de tank gevuld te hebben schuiven we aan. Het syteem van inleveren gaat echter supersnel, koffers eruit, wachten tot iemand met een scanapparaatje komt, de gebruikelijke vraag “any damages?”, en we mogen beschikken. Een apparaatje in de wagen heeft onderweg de tol automatisch geregistreerd en de rekening krijgen we later nog toegestuurd. Het is nog een heel eind naar de vertrekterminal en Jolanda kan moeilijk lopen met haar hiel, gelukkig zijn er veel automatische loopbanden en gebeurt een deel van de verplaatsing dmv een treintje. We worden, met Jolanda op kop, stilaan zenuwachtig van Raf zijn overbeschermende getrippel en besluiten een rolstoel te vragen. Ik spreek een hostess van Lufthansa aan en even later staat er iemand van de luchthaven security, in volledig uniform, klaar met een rolstoel. Hij rolt Jolanda, met ons in zijn spoor, recht naar de Business Check In van Lufthansa, we krijgen onze boardingpassen en onze bagage krijgt een “priority” label. De man legt uit dat er zowel in Frankfurt als in Brussel iemand voor haar zal klaar staan met een rolstoel en dat voor alles gezorgd wordt.

Ik bedank hem voor de goeie service en het gaat meteen verder naar de security controle, via de “Gold Member” ingang mogen we weer de hele wachtrij voorbij steken en gaan via een aparte controle door het verplichte security scan gedoe. Dan wordt Jolanda afgezet aan de gate van vertrek, waarna de man in een soort “geef acht” houding gaat staan, wachtend op zijn fooi natuurlijk. Wanneer de gate opengaat gaan we in de “special service” rij staan en Jolanda krijgt meteen met enkele andere die daar wachten opnieuw een rolstoel en mag als eerste boarden en wij mogen weer volgen, wat een luxe, echt handig, zo een gekwetste bij ons ;-). 8u30 Vliegen deze keer en we hebben op de eerste rij zitjes gereserveerd voor de extra been ruimte.

Om 1u20 landen we in Frankfurt maar door het uurverschil is het al 7u20 ’s morgens. Hier staat een golfkarretje klaar voor Jolanda en de andere “gekwetsten”. Karla kan mee rijden en Raf en ik gaan te voet naar de volgende Gate. Frankfurt is ook een enorm grote luchthaven, we hebben een vijftiental minuten moeten wandelen en nu nog eens vijf minuten met de bus. Nog voor we de bus opgaan echter heeft Raf weer het zweet op de kop van ongerustheid, staat de hele tijd op de uitkijk midden in de terminal. Ik besluit even te bellen en als Karla opneemt blijkt dat de dames al in het vliegtuig zitten, ze werden met de caddy tot aan een aparte bus gebracht die hen recht naar het vliegtuig reedt. Met een gekalmeerde Raf rijdt de bus tot aan het vliegtuig en kunnen we beginnen aan de laatste vlucht, eentje van 40 minuten tot Brussel. Ook daar aangekomen staat er weer iemand in uniform klaar met een rolstoel.

Hij neemt ons alle vier mee naar de bagageband, wacht samen met ons op de koffers en loodst ons dan voorbij de douane waar al een hele rij staat. In tegenstelling tot vorige keren moet iedereen zijn koffer open doen en wordt alles gescand. Ik heb het één en ander in mijn koffer zitten, wat normaal geen probleem mag zijn, maar ben toch opgelucht dat we het hele circus en de douane mogen omzeilen en rechtstreeks in de aankomsthal uitkomen, heerlijk. Yep, Ieder nadeel heb z’n voordeel :-). Jolanda wordt tot buiten bij onze taxi gebracht en na de verdiende fooi wenst de man ons nog een veilige thuiskomst. Wat een luxe en service van Lufthansa! Tegen 13u00 is iedereen thuis en zit een nieuw Amerika avontuur erop.

Tot de volgende reis !!