Page- Lake Powell

Al om 6.00 wakker vandaag om de zonsopgang te zien, terwijl de rest nog in bed ligt en de koffiezet loopt wachten Karla en ik, en nog vele anderen, buiten op die veelbesproken zonsopgang in Monument Valley. Beter was geweest met de zon in de rug maar toch is het schitterend om de silhouetten van de “butte’s” (schijnt dat die rotsen zo heten) één voor één uit het donker te zien verschijnen. Het is wel van korte duur want de zon is hier net zo snel op als onder, in minder dan 10 minuten is het feest voorbij.

Na een douche en stevig ontbijt vertrekken we richting Page met de Glenn Canyon en bijbehorende stuwdam van Lake Powell en natuurlijk Antelope Canyon (google hier maar eens op). We moeten rond 10.30 in Page zijn omdat dan de lichtinval in Antelope Canyon het best is. Waar we niet meteen aan gedacht hadden, is dat we de tijdsgrens terug overschrijden waardoor de klok één uur terug moet. Al om 9.00 zijn we in Page dus, waardoor we eerst maar naar de Horseshoe Bend gaan kijken. De Colorado rivier heeft hier in de aanloop naar de Grand Canyon een 300 meter diepe bedding uitgesleten in de vorm van een hoefijzer van wel 1000 meter breed, weer iets wat je met eigen ogen moet zien.

Antelope Canyon dan, en ik begin niet voor niets een nieuwe alinea, dit is het meest verrassende van de reis tot nu toe. Zo breed en diep als de Grand Canyon is, zo smal en ondiep is Antelope Canyon. Helaas heeft het onweer van in Williams een paar dagen geleden (zie verslag Williams) ook hier lelijk huisgehouden waardoor de AC maar voor 1/3de toegangkelijk is. Het zijn precies die “flushfloods” na een zwaar onweer die de canyon gevormd hebben die nu de pret ietwat bederven want een gedeelte staat nog altijd onder water. De ingang van Antelope Canyon is niet meer dan een spleet in de grond van 40 cm breed waarvan je je afvraagt, wat moet ik in godsnaam daarin gaan doen. Na een vijftal meter en een paar korte bochtjes en trapjes zitten we al drie meter diep en wat we dan zien tart echt alle verbeelding. De rode-oranje rotswanden kronkelen zich golvend in alle richtingen omhoog. Nu weet ik ook waarom de beste tijd tussen 10 en 12 uur in de voormiddag is, de zon staat op zijn hoogste punt en het zonlicht sluipt door de 1 tot 2 meter brede spleet en doet 50 à 60 meter dieper de wanden rood en oranje oplichten, elke hoekje om is telkens weer een verrassing. Ach, het is gewoon niet uit te leggen, tot nu toe zeker, zij het met nipte voorsprong, het hoogtepunt.

 

 

Na de middag zijn we naar de stuwdam gereden maar dat is in verhouding met wat we net gezien hebben zelfs saai-)). Terug naar het hotel om in te checken en dan naar het zwembad, het is hier heet, 36°, dus een duik in het lauwe zwembad brengt wel afkoeling. In de avond zijn we in een steakhouse gaan eten, een biefstuk is hier trouwens 3 keer zo groot als thuis. Zelf had ik Babyback Ribs waarvan de helft koud was, tja, typisch touristen restaurant waarschijnlijk. Op de rekening staat de prijs en is er een ruimte voorzien voor “tips” wat hier een soort ongeschreven wet is, nu hadden ze dit al zelf ingevuld, 30$, ,?,,,Jawadde, ik naar de kassa; “Change this to 10 please”-)). Omdat het niet echt verplicht is kan ze niet anders. Enfin, met de buik weer vol terug naar onze kamer, deze keer eentje met 3 queen beds, we slapen dus allemaal samen in één grote kamer, plezant. Rond de middag waren we nog naar de K-Mart (supermarktketen hier) geweest voor een 12 pack blikjes cola voor 3,5 euro en een krat van 30 blikjes Budweiser. In een supermarkt kan je geen sterke drank kopen, dat moet je in een liquorstore doen en die hadden we snel gevonden. Daar een fles Martini gekocht en dat samen met een lading Budweiser op de kamer geconsumeerd-)).

Tot morgen !!