Yosemite National Park 3

Vandaag is er geen haast dus kunnen we wat langer blijven liggen, toch zijn we bijna allemaal wakker rond 8.00u , wakker, dat wel, maar nog niet uit bed. Onze onderbenen lijken 5 cm tekort als we uit bed stappen. De aanslag op onze kuitspieren van gisteren eist zijn tol, we waggelen als pinguins door het huis. Wanneer we een kwartiertje rondgestrompeld hebben lijkt de stijfheid verdwenen, tot je ook maar één minuut gaat zitten en weer wil opstaan, dan begint de miserie van vooraf aan. Rond blijven taffelen is dus de boodschap. Onder het ontbijt (spek met eieren) zie ik langs onze chalet door plots een hert, op slechts 50 meter van ons vandaan slentert het tussen de bomen door, af en toe stoppend om wat blaren van de struiken te eten. Snel (’t is te zeggen) nemen we onze camera, Ollie zelfs op blote voeten, en sluipen (lees; waggelen) op onze tenen ernaartoe. Het heeft ons als snel in de mot maar lijkt zich daar niet aan te storen, ondertussen is Raf ook met de camera in de aanslag erbij gekomen. We omsingelen het arme dier en de camera’s klikken volop, nog altijd heeft het ree geen moeite met onze aanwezigheid, het trippelt langzaam over de top van de heuvel en wanneer we enkele seconden later volgen lijkt hij opgegaan in lucht, we staan alle drie rond te kijken en kunnen moeiteloos overal tussen de bomen door kijken, toch is het ree spoorloos, heel vreemd.

Rond 10.30u vertrekken we naar het zuiden van Yosemite NP, dit grenst aan het Sequoia National Park waar de reuze naaldbomen staan, een deel van die tot 90 meter hoger sequoia’s staan ook in Mariposa Grove in Yosemite, waar we nu naartoe gaan. Er is een wandelpad gemaakt door Mariposa langs de grootste Sequoia’s die er staan maar dat is weer wandelen en klimmen dus verkiezen we het trammetje te nemen dat door het park rijdt. De Sequoia’s zijn enorm in afmetingen, ze worden ongeveer 3000 jaar oud maar bereiken op 1000 jarige leeftijd hun maximum hoogte en worden daarna alleen maar dikker tot wel 17 meter in diameter (nee niet omtrek maar wel degelijk diameter) De meeste takken van volwassen bomen zijn zelfs dikker als de stam van andere “gewone” naaldbomen in de Sierra Nevada.

Omdat deze bomen veel zonlicht nodig hebben worden gecontroleerde branden gesticht in het park om te verhinderen dat andere bomen teveel licht gaan wegnemen. De sequoia’s zelf zijn zeer vuurbestendig omdat ze heel weinig terpentijn bevatten, er staan zelfs exemplaren die geen kern meer hebben, (weggebrand door mensen vroeger) het binnenste deel van de boom is eigenlijk dood en dient alleen maar als versterking van de stam, de volledige sapstroom gaat door de buitenste rand en de bast van de stam. Wanneer je in zo’n boom gaat staan kan je als door een telescoop omhoog kijken en het licht zien binnenvallen door te top. Er zijn zelfs bomen waarin een soort tunnel is gemaakt waar een grote pickup truck door kan en toch leeft die boom gewoon verder.
Rond 14.30 uur zijn we al terug aan de chalet en houden het bekeken voor de dag. Budweiser wordt aangevoerd en het wordt de hele namidag relaxen. Vanavond is het Hot-Dog met gebakken ajuin (dat belooft weer voor in de auto morgen), 28 hotbuns met worstjes van op de BBQ gaan voor de bijl. De rest van de avond gaat voorbij met BlackJack (21-igen-)) te spelen, suikerzakjes voor in de koffie dienen als chips van 1$, melkpoeder- en theezakjes zijn goed voor 5$. Het doet ons weer terugdenken aan Vegas,,,,,,OOPS,,,,,,,,,,,,,,,,,,,