San Francisco 3

In San Francisco kan je bijna op elke straathoek een fiets huren voor twee uren tot een hele dag, heel populair is de “Bike The Bridge” tour wat ook door de meeste toeristen gedaan wordt. Naast ons hotel ligt de “Blazing Saddles”, één van de grootse fietsverhuurders in SF, we hoeven dus maar 50 meter te lopen om onze stalen ros op te halen, we kiezen voor een tandem omdat het wat plezanter lijkt en de dames bergop niet te hard moeten duwen. Jolanda heeft een beetje last van haar knie en kiest met Raf voor een citytour met een “hop on-hop off” bus, zo’n engelse dubbeldekker waar het dak van afgezaagd is. Op die manier krijgen ze ook alles van SF te zien wat met de fiets bijna niet te doen is, het gaat hier echt serieus op en af. Op de stijle stukken moeten alle wagens hier trouwens allemaal dwars geparkeerd worden en als ze evenwijdig met de straat staan moeten de voorwielen tegen de borduur gedraaid worden. Ze komen met hun bus ook langs de “Painted Ladies” (google maar), zeven in victoriaanse stijl gebouwde huisjes in verschillende kleuren die trapsgewijs gebouwd zijn op een helling langs een mooi park midden in de stad, huisjes die tot 17 milioen dollar moeten kosten, moest iemand geïnteresseerd zijn. Ollie, Kaatje, Karla en ik zijn intussen opweg naar de Golden Gate brug op onze tandems en moeten op plaatsen serieus trappen om boven te geraken.

In SF is het ongeveer 20° als we vertrekken maar zodra we de brug oprijden gaat de temperatuur bij elke ademhap één graad omlaag, waarom dat is daar kom ik zometeen op. Tegen we op de brug zijn is het echt guur en koud herfstweer zo lijkt het, 2/3 de van de brug zit verscholen in een dichte mist, terwijl we slalommen tussen de tegemoetkomende wandelaars jaagt de ijskoude vochtige wind bijna de pet van ons hoofd. De wind gaat losjes door onze kleren, af en toe rijd zo’n tourbus met open dak voorbij en we zien mensen in t-shirt verkleumd warmte zoeken bij elkaar, tevergeefs, daar ben ik zeker van. We staan slechts een keer of drie stil op de brug, enkel ter hoogte van een van de enorme steunpilaren waar we beschut staan voor de wind. Toch even snel over de railing kijken, om de hoogte in te schatten, van onderuit lijkt het vreemd dat vele mensen de brug al gebruikt hebben om een einde aan hun leven te maken, het lijkt van onderuit niet zo hoog en het is toch boven water.?
Wanneer je echter van boven op de brug naar onder kijkt lopen de koude rillingen je over je rug en dat is niet van de kou deze keer. Wat een hoogte en het ijskoude water in de diepte lijkt op een ruwe zee, nee, zo een hoge val kan je niet overleven. We haasten ons verder over de twee kilometer lange brug, aan de overkant wacht Sausalito, een sjiek mondain stadje met jachthaven van waaruit we de ferry terug naar SF kunnen nemen. Wanneer we over de brug zijn is het nog steeds koud, we volgen de bordjes Sausalito en dat is rechtsom naar onder naar het water toe, hier ondervinden we iets raars. Op nog geen twee kilometer gaat het van nauwelijks 12° naar een heerlijke 26 à 27° en van grijs en grauw naar een azuurblauwe lucht met een stralende zon. Wanneer we onder in het stadje even stoppen om te bekomenvan de kou en de warmte van de zon opnemen zien we achter ons de reden van dit rare fenomeen. San Francisco is eigenlijk een groot schiereiland en net op de zee-engte tussen SF en Sausalito ligt de Golden Gate Bridge. Precies op de plaats waar de koude oceaanlucht de baai instroomt en botst met de warme landlucht die de koude zeelucht op zijn beurt dan weer doet neerslaan en verdwijnen. Jammer dat de brug net op die scheidingslijn staat want daardoor hangt het bovenste deel van de brug bijna altijd in de mist.

Wanneer we naar de heuvels kijken die in het verlengde van de brug liggen zien we de mist zich als een deken over de toppen heenkrullen, omlaag vallen en verdwijnen, heel raar maar mooi om te zien.

Een bord lasagne en 2 flessen wijn later stappen we met de fiets aan de hand op de ferry, ook al schijnt de zon, hier op open zee is de wind toch nog fris en daarom zoeken we beschutting binnen in de passagiersruimte.

Een klein half uurtje later staan we weer aan wal op pier 3, we moeten dus nog een stuk fietsen, onderweg krijg ik telefoon van Raf, ze zijn net afgestapt vlakbij het hotel. Met stevige tred slalommen we tussen het verkeer door en zijn redelijk snel bij de fietsenverhuur, inleveren die handel en naar het hotel.
Tijdens onze wandeling naar het hotel gisterenavond zagen we een belgisch café, omdat we hier voor de rest niks kennen en het vlakbij is kuieren we daar maar naartoe. De eerste indruk die we bij het binnenkomen krijgen is die van een goedkoop dorpscafé, tot men ons naar de kelderverdieping leidt. Hier is gezelligheid troef, lage gewelfde plafonds, gedimt sfeervol licht en geroezemoes alom. We gooien ons in de dikke zetels van de loungeruimte want er is nog geen tafel vrij. Om het wachten te veraangenamen bestellen we al een paar duvels, kasteelbieren en voor mij een Karmeliet, ze hebben hier echt alle bieren inclusief alle trappisten. Op de menu staan ook mosselen,,, need i say more ?? Ze kunnen ons naar huis “rollen” als dat zo verder gaat.
Weer met een losse broeksknoop gaat het terug naar het hotel waar het licht dan ook niet lang aanblijft, goeienacht…..