Alle autostrades of highways in de USA zijn genummerd, van oost naar west even nummers, die van noord naar zuid oneven. Highway 1 begint in het uiterst zuidelijke punt van de VS, Key West. Key Largo is, komende van Key West, het laatste stadje van de Keys voor je het vasteland van Florida binnenrijdt. Stadje is veel gezegd, het zijn een verzameling van hotels, restaurants .enz links en rechts van highway 1. Key Largo is bekend als uitvalsbasis om te gaan snorkelen in het John Pennekamp Coral Reef State Park, en enkel daarom hebben we hier een overnachting geboekt. Tegen 11u00 moeten we uitchecken en dat komt goed uit omdat we voor onze snorkeltrip om 11u30 bij de “Key Divers” moeten zijn. Lijkt weinig maar gelukkig liggen die net tegenover ons hotel, we moeten enkel de straat over. De wagen mogen we op de parking van ons hotel laten staan, makkelijk en veilig want onze hele bagage zit erin.
Eénmaal aangekomen in de jachthaven van waaruit de boten vertrekken, blijkt de onze vertraging te hebben en gaan we op het ernaast gelegen terras iets drinken. Ondertussen is het een komen en gaan van vissersboten die toeristen meegenomen hebben op fishingtrips. De vangst wordt meteen zuiver gemaakt op de kade en dat weten de lokale vissen ook, een stuk of vijf haaien van een tweetal meter houden net onder het wateroppervlak de wacht en doen zich tegoed aan het slachtafval dat ze toegeworpen krijgen. De soort ken ik niet maar het zijn geen Great Whites in ieder geval.
De boot waarmee we uitvaren naar het rif heeft zijn beste tijd gehad wel, een oud rammelding waar we met 37 op zitten uitgezonderd de kapitein en zijn matroos. Dat laatste klinkt sjiek misschien maar ze lijken eerder op ex-bandleden van Led Zeppelin. Het toilet bezoek je ook liever enkel in uiterste noodzaak, oud, vies en gammel. Maar het dient zijn doel en na een uurtje varen zijn we aan het rif aangekomen. Vergelijkbaar met de rode zee in Egypte vorig jaar stelt dit rif eigenlijk weinig voor, het ligt te diep en de koraalsoorten zijn lag niet zo uitgebreid en mooi. Gekleurde visjes genoeg maar het gaat snel vervelen wegens de hele tijd hetzelfde. Het blijft ook de hele tijd een beetje bewolkt waardoor het zonlicht niet sterk genoeg is om diep in het water door de dringen om het koraal zijn kleuren te laten uitkomen. Vanaf een meter of twee onder water zie je zelfs geen kleuren meer, alle koralen zijn dan gewoon grijs, jammer. De pret zal het echter niet drukken, het blijft een leuke namiddag, bij deze hitte niets zo heerlijk als in het koelere water, wat hier toch noch 28°C is, rondzwemmen. Stoppen doen we ook nog even bij “Chirst of the Abyss”, en vier meter hoog christus standbeeld wat men in open zee onder water heeft laten zakken om,,,,euuh,,,duh,,geen idee eigenlijk. Hier konden we nog wat snorkelen en naartoe duiken.
Bij het terug binnenvaren van de haven komen we weer langs sjieke villa’s, allemaal met eigen steiger en het ene jacht al groter dan het andere.
Tegen 18u30 zitten we terug in de wagen nen moeten nog helemaal tot Key west wat via highway 1 (er is hier geen andere) ongeveer 2.5 uren rijden is. Die highway 1 gaat nu grotendeels op betonnen palen over open zee en verbindt alle eilanden van de Key’s. Bij Isla Morada stoppen we bij Morada Bay om iets te eten. Een via tips van het forum gevonden juweeltje in de Key’s. Het is een restaurant/bar/hotel op een prachtig stukje wit strand aan de golf van Mexico. Het staat vol met palmbomen en typisch voor hier, pastel gekleurde tafels stoelen en krukken, je zit werkelijk te eten met je voeten in het zand.
Wanneer we verder rijden zien we weer de dagelijkse onweersbuien opkomen in de verte, gelukkig in de verte want die kunnen echt op elk moment op elke plek ontstaan. Toen we snorkelen waren is het op 20 km van ons ook serieus tekeer gegaan, dus die namiddag had nog meer dan letterlijk, in het water kunnen vallen.
Tegen 21u45 komen we aan in Key West, de laatste halte van onze rondreis door Florida.
USA 